Als grondeekhoorns de roep van coyotes horen, slaan ze doorgaans geen alarm

Grondeekhoorns voelen zich relatief veilig bij de roep van coyotes, die hun grootste vijand alleen inzet bij onderlinge communicatie en niet tijdens de jacht.

Bij het ruiken van coyote-urine slaan Californische grondeekhoorn direct alarm, tenzij ze gelijktijdig ook de roep van een coyote horen. In dat geval vermijden ze de urine wel, maar nemen ze geen extra maatregelen. Aangezien coyotes met hun roepen alleen onderling communiceren en vooral in stilte slachtoffers belagen, is de coyote-roep voor de grondeekhoorns waarschijnlijk een signaal dat er weinig te vrezen valt. Dat concluderen Amerikaanse biologen 25 oktober in Proceedings of the Royal Society B door Californische grondeekhoorns (Otospermophilus beecheyi) bloot te stellen aan verschillende cues van een van hun gevaarlijkste predatoren: de coyote (Canis latrans).

Daarvoor vangen de Amerikanen in het wild levende grondeekhoorns en voeren een serie gedragstesten uit in een mobiele arena: ze stellen de eekhoorns bloot aan de geur van coyote-urine, aan coyote-roepen, een combinatie van urinegeur en roepen, en als controle aan geen stimuli. Alle eekhoorns vermijden de bron van de urinegeur in dezelfde mate, maar alleen zonder de roep geven de beestjes anti-predatorsignalen af, zoals zwaaien met de staart en alarmroepen produceren. Terwijl geelbuikmarmotten en gestreepte skunks op de vlucht slaan voor coyote-roepen, is het voor de grondeekhoorns waarschijnlijk een teken van veiligheid.